Zeewater speelt een essentiële rol als medium om diverse technische functies van een schip efficiënt te kunnen laten opereren. Van het koelen van de motoren tot het spoelen van het dek en het laten functioneren van de brandblusinstallatie (Fifi); een constante toevoer van zeewater is een must aan boord. Helaas bevat het zeewater diverse onzuiverheden die eruit moeten worden gefilterd. Het filterproces heeft meerdere fasen en elke fase verwijdert verschillende soorten onzuiverheden.
De wierpot (ook strainer of filter), bestaande uit een behuizing met daarin een gaaskorf, voorkomt dat grotere objecten het systeem binnendringen. Om ervoor te zorgen dat het zeewaterinlaat-systeem op maximale capaciteit kan werken, moet het water er zonder weerstand doorheen kunnen stromen. In de wierpot en crossover kunnen microscopische organismen neerslaan die biofouling vormen wat vervolgens de volume stroom beperkt. De huidige veelgebruikte methode om dit probleem aan te pakken is het installeren van koperanodes in de wierpot(ten). Hiermee zou fouling in zowel de wierpot als het daarna volgende leidingwerk (crossover, afsluiters, pompen, etc.) moeten worden bestreden.
Hoewel ze op dit moment de standaard zijn, zijn koperanodes verre van perfect. Nadelen zijn onder meer een korte levensduur, extra elektrische stromen en kopervervuiling. In 1999 pleitte het ‘College voor de Toelating van Gewasbeschermingsmiddelen en Biociden’ voor een verbod op koperhoudende antifouling toepassingen op schepen in de pleziervaart, vanwege de onaanvaardbare milieubelasting.
Aanvankelijk slaagden ze er in koperhoudende antifouling voor schepen in de pleziervaart te verbieden. Helaas werd dit besluit later teruggedraaid door protesten van coatingfabrikanten. Grotendeels omdat er geen alternatieven beschikbaar zijn. Gelukkig is dit veranderd en worden alternatieven voor antifouling voor filters, crossovers en andere toepassingen steeds meer geaccepteerd. Zo ook het Ultrasoon Antifouling systeem.
